Dag 30-41: Laos

Het is nu dag 42. Carina en ik zijn net de Thaise grens gepasseerd en zitten nu in een minivan richting Chang Mai. De afgelopen 11 dagen hebben we gedeeltelijk samen in Laos doorgebracht.


Dag 30: 4.000 Islands (Don Det)

Bij de grensovergang ging het er wat vreemd aan toe. We waren met een groep van rond de 20 toeristen. Toen we de Cambodja-verlaten stempel wilden halen moesten we daar 2 dollar voor betalen. Servicekosten.. Oke, 2 dollar voor het zetten van een stempel; das niet mis. Zeker hier niet. Na collectief protesteren hebben we toch allemaal braaf de stempelzetter gesponsord, en toen konden we ons Laotiaans visum halen. Daar weer een paar dollar betaald aan overtime kosten etc, en daarna in een minivan onze weg vervolgd.

Het was nog maar een klein stukje. Na een half uur waren we al bij Si Phan Don, de 4000 eilanden. Daar stapten we in het pikkedonker met z'n allen in een klein, lang, smal bootje richting het eiland waar wij heen wilden. Verlichting had het bootje niet, dus er ging gewoon iemand voorop zitten met een zaklampje. Prima.

Na 20 minuutjes varen kwamen we aan bij t eiland. Daar hebben we een triple room geboekt bij het meest luxe maar nog steeds erg goedkope hostel wat we zagen. We zijn nog even wat gaan eten bij het Indisch restaurant tegenover ons hotel, en daarna zijn we vrij snel gaan slapen omdat we een paar lange dagen achter de rug hadden.


Dag 31: 4.000 Islands (Don Det)

Eindelijk weer eens lekker lang geslapen. Na een prima ontbijtje met een lekkere fruit shake hebben we bij ons hotel fietsen gehuurd om het eiland rond te fietsen. Eilanden zelfs, want je kon vanaf ons eiland via een brug op een ander eiland komen.

In het begin viel het fietsen niet mee. We probeerden een paadje langs het water te fietsen, maar dat was erg modderig en nat. Soms moesten we afstappen en door de vieze modderplassen ploeteren. Toen Jordy zijn ketting eraf gingen waren we er klaar mee. We legden zijn ketting er weer op en fietsten terug naar een makkelijkere weg.

Zo fietsten we een stuk comfortabeler naar de andere kant van het eiland, over de brug, naar het tweede eiland. Daar bezochten we een waterval die niet echt een waterval was. Het was meer een samenkomst van verschillende, snelstromende rivieren. Af en toe viel het water wel een stukje, waardoor het nog meer vaart kreeg dus ja: het was wel een waterval.

Bij het waterval-bekijkpunt zijn we een stukje doorgelopen. Er stonden bordjes die ons naar het strand verwezen. We kwamen uit bij een barretje aan het water met verschillende overdekte chill area's. Paar kussens op de grond, paar hangmatten, en een laag tafeltje.

In één van de hutjes stond een pooltafel. Nick en ik bestelden samen een biertje en beiden een bordje rijst met kip. Jordy en ik besloten een potje te poolen. Toen ons potje afgelopen was speelde hij nog in z'n eentje door. Tot hij, de witte bal, via mijn op de tafel liggende keu, over het randje van de tafel schoot. Ik zag hem vallen, ik zag hoe die richting het randje van het hutje rolde. Ik zag het gebeuren, maar te laat om te reageren. Twee langdurende secondes later stuiterde de bal via een paar stenen de rivier in. Hij zou op het strand moeten vallen, maar dit was er blijkbaar alleen in het droge seizoen. Toen de witte bal kwijt was hebben we maar snel een hangmat opgezocht.

Daar hadden we een zware twintig minuten. Met een biertje en lekker eten in een hangmat. Het meest vermoeiende was schommelen in de hangmat om t biertje op de grond te zetten of op te pakken. Ik had dat nog best even volgehouden, maar toch gingen we al vrij snel weer terug naar de fietsen.

We fietsten via de andere kant van het eiland terug naar de brug naar ons eiland. Dit was een prachtig weggetje. Dwars door de jungle. Half afgebroken bruggen. Veel beestjes. Waarschijnlijk ook beesten, maar die hebben we niet echt gezien.

Ondanks herhaaldelijk met ons hoofd tegen takken te stoten, en moeilijk fietspaadjes ging dit hartstikke mooi. Totdat het begon te regenen. Hard te regenen. De toch al niet makkelijk begaanbare paden veranderden in halve beekjes en we konden onze fiets bijna beter inruilen voor een waterfiets.

Waar we het begin van de dag nog een andere weg kozen omdat we niet door plasjes wilden fietsen, fietsten we nu soms tot halverwege onze schenen in t water. Soms vielen we bijna om, stapten we af en stonden we in veel te vieze grond die tussen je tenen omhoog kwam. Het fietsen was soms onmogelijk, en mijn ketting is er wel 8 keer af gegaan. Met veel moeite in de stromende regen m'n fiets repareren. Soms zat de ketting zo vast dat we gereedschap van locals nodig hadden om de boel te fixen.
Leuk hoor, zo'n dagje fietsen, maar heel ontspannen was het uiteindelijk niet.

Toen we terug kwamen in t hotel hebben we uitgebreid gedouched. Daarna hebben we bij een ander tentje op de grond gegeten, wederom Indisch. Vervolgens terug gelopen naar het hotel, en op tijd gaan slapen.


Dag 32: Don Det > Vientiane

We hebben lekker uitgeslapen, en dat was ook wel verstandig want we hadden een hele lange reisdag voor de boeg. We namen om elf uur 's ochtends de boot naar het vasteland. Vanaf daar namen we na een snelle streetsandwich de big bus naar Pakse.

In Pakse hebben we ruim 3 a 4 uur moeten wachten op de volgende bus. We kwamen bijna zonder geld in Pakse aan, terwijl we wel honger hadden. We zijn op zoek gegaan naar een supermarkt voor wat goedkope snacks. Onderweg zagen we dat deze stad niet erg levendig was. We wisten dat de bezienswaardigheden etc buiten de stad lagen, maar het was toen wij er waren wel heeeel doods.

Uiteindelijk vonden we de supermarkt na lang zoeken, en kochten we 5 bakjes noodles; ondanks afdingen was de zesde te duur. Daarna liepen we terug naar t buskantoor waar we afgezet en opgepikt werden voor kokend water. Hadden ze niet. Fijn.

Ik werd inmiddels verschrikkelijk chagrijnig (ik heb echt eten nodig) om het idee dat wij als drie zwervers door Pakse lopen op zoek naar kokend water voor onze supermarkt noodles, omdat we niet wilden pinnen omdat de koers niet gunstig genoeg was. Of de fee te hoog. Ofzo. Jordy en ik zijn op den duur gaan pinnen. We haalden toch ons bakje noodles op en liepen langs een paar restaurants. Op den duur hadden we eindelijk bingo. In dat restaurant hebben we onze goedkope noodles mogen eten, aan tafel, met WiFi. Niets mis mee.

Ik heb een fruit shake besteld, en een paar uur later nog een maaltijd met drinken. Mede omdat we uren gebruik hebben gemaakt van hun WiFi. Jordy heeft Nick op den duur opgehaald. Die had nog steeds geen zin in pinnen, en vond het ook gênant om kokend water te vragen, dus hij had inmiddels een halve bak rauwe noodles naar binnen gewerkt. Smaakt best lekker zei die. Net chips..

Na deze lange, vervelend begonnen middag wachten zijn we om half 8 opgepikt voor de nachtbus naar Vientiane. Op het busstation was het nog even spannend of we Carina nog zouden zien, want die liet 's ochtends vroeg via Whatsapp weten dat ze zou proberen dezelfde nachtbus naar Vientiane te halen, we vertrokken uiteindelijk rond half 9, en toen pas werd duidelijk dat ze het niet had gehaald.


Dag 33: Vientiane

We zijn 's ochtends rond een uur of 9 aangekomen, zonder een hotel te hebben geboekt uiteraard. We deelden een mega tuktuk/omgebouwde vrachtwagen naar het centrum met 10 andere mensen. Twee euro per persoon; die man was gelijk klaar voor vandaag.

Aangezien wij niet wisten waar we heen moesten lieten we ons afzetten bij het hotel van twee Nederlandse jongens. Zij hadden helaas geen drie double rooms meer beschikbaar. We liepen door naar twee andere hotels, die allebei relatief duur waren, maar wel luxe, netjes, en ook belangrijk: beschikbaar.
Na uitgebreid internetten en uren per tuktuk rondzoeken naar hotels kozen we uiteindelijk voor 1 van de 2 luxe hotels: het V hotel.

Mijn kamer was op den duur klaar. We douchten en daarna maakten we een wandeling door de stad. Lekker, maar misschien een beetje buikriskant gegeten bij een local tentje, een heule dikke ijsco gehaald bij een ijsshop. Mijn strawberry Oreo ijsje was een stuk duurder dan m'n lunchgerecht inclusief biertje.

Ons hotel lag 100 meter vanaf de Mekong. Toen wij 's avonds die kant op liepen was de grote straat afgezet en was er op de boulevard een hoop te doen. Er waren verschillende grote groepen die aan aerobics deden. Het leek een beetje op Nederland in beweging, maar dan met Laotianen en in supersize.

's Middags hadden we al gezien dat er ook een night market opgezet werd. Daar liepen we ook even overheen. Veel souvenirs, kleding, en ook neppe iPhones, andere telefoons, oordopjes, boxjes, en andere electronica. Maar nog steeds geen hempie voor ons.

Het avondeten stelden we nog even uit. Eerst Albina en Melinda van het vliegveld ophalen, en Carina van het busstation ophalen. Aangezien ze er om dezelfde tijd zouden moeten zijn hebben we ons opgesplitst. Ik ging in m'n eentje in een tuktuk naar het busstation. Ze had 's ochtends een berichtje gestuurd dat haar bus er om 10 uur zou zijn, dus ik stond er keurig om kwart voor 10.
Ik heb heel wat bussen aan zien komen, en telkens kwam hij niet vanaf Pakse. En dus telkens zonder Carina. Als ik het tuktukdrivers en andere aanwezigen vroeg zeiden ze allemaal dat hij er pas om 11, 12 of de volgende ochtend zou zijn. Na anderhalf uur wachten kwam ze eindelijk aan. Haar bus had dus een beetje vertraging.

Toen ik met haar terug in t hotel kwam waren de andere vier al terug. Ze waren zelfs al even het centrum ingelopen, op zoek naar een barretje ofzo, maar helaas vonden ze niets wat leuk leek. Één barretje achtig iets, maar die leek nogal duister. We praatten kort wat bij met z'n allen en gingen daarna naar bed.


Dag 34: Vientiane

Nadat we lekker hadden uitgeslapen spraken we om kwart voor tien af bij het ontbijt. We hebben mede voor dit hotel gekozen aangezien er een ontbijtbuffet bij in zat.

Na het ontbijt zijn we een wandeling door de stad gaan maken. Onder andere langs de Vientiaanse Arc de Triomph en een groot tempelcomplex. Het grootste van Laos? Weet ik niet zeker. Als je dat echt wilt weten moet je Jordy z'n verslag even lezen.

's Middags maakte iedereen z'n eigen plannen. Carina en ik zijn adhv haar Lonely Planet op zoek gegaan naar de 1na lekkerste fruit shake van Vientiane. De allerlekkerste was te ver weg. Na lang zoeken vonden we hem, en hij was het zoeken dubbel en dwars waard.

We spraken af om bij het restaurant tegenover ons hotel te gaan eten, omdat het er daar altijd gezellig uit ziet. Carina en ik deelden een prima pizza (Spicy nog iets, maar vooral spicy) en ook een heel lekker Laotiaans gerecht.

Daarna gingen Nick, Albina en Carina naar bed. Jordy, Melinda en ik zijn nog even over de avondmarkt gelopen, tot het begon te plenzen. Toen zijn wij ook snel teruggelopen en naar bed gegaan. Relaxed dagje, maar er lijkt ook niet heel veel te beleven in Vientiane.


Dag 35: Vang Vieng

Rond half 10 werden we opgepikt voor de bus naar Vang Vieng. Voor die tijd hebben Carina en ik snel de 1na beste fruitshake voor ons zessen gehaald.

In de middag kwamen we aan in Vang Vieng. Vanaf het punt waar we werden afgezet konden we makkelijk naar ons resort lopen. Daar hadden we allemaal een mooi, eigen huisje. Buren! Goed geregeld Nick.

Helaas heeft het heel lang heel hard geregend. Wij hebben heel lang heel hard gewacht tot het overging, maar uiteindelijk we toch maar in poncho's uit eten gegaan. Bij een leuk tentje waar je op de grond op kussens lag te eten. Westers en Oosters eten, dus voor ieder wat wils.

We hebben nog een tour geboekt voor de volgende dag, en zijn daarna terug gegaan naar de bungalows. Wat gedronken en spelletjes gedaan in de bungalow van Jordy en Melinda. Daarna op tijd naar bed, want de volgende dag kajakken, trekking en caving.


Dag 36: Vang Vieng

We stonden redelijk op tijd op. Nick had goeie broodjes kip voor ons gehaald, dus die aten we nog snel onderweg naar de tour op.

De tour was echt heel tof. De rivier stond helaas zo hoog dat het befaamde tuben (op een bandje de rivier naar beneden en heel regelmatig stoppen bij barretjes) niet doorging. Het kajakken was door de volle rivier ook echt een uitdaging. Zonder veel te doen ging je al supersnel, dus het was vooral corrigeren en zonder kapseizen door de golven stuiteren. Heel tof!

Er was één grot waar je in zou kunnen, en waar water in stond zodat je er ook zou kunnen tuben. Helaas stond ook hier het water te hoog dus moesten we deze grot overslaan.

Na een makkelijke trekking en een goeie lunch zijn we weer gaan kajakken. Onderweg naar een bar hielden Jordy en Melinda de kajak 1 keer niet rechtop. Gelukkig zaten ze er wel snel weer in.

Bij de bar werden Nick en ik uitgedaagd voor een potje beerpong. Die uitdaging gingen we graag aan, en zo gingen we een paar biertjes later, en met een 2-0 nederlaag in de broekzak een half uurtje later verder kajakken. De jongens werkten daar en speelden het non-stop, dus het was geen schande.

Met een watergevecht en een beetje achteruit kanoën gingen we naar het einde van de tour. Nog steeds (helaas vond ik) zonder kapseizen behaalden we het eindpunt. Vanaf daar zijn we teruggelopen naar het resort om te douchen etc.

Na het opfrissen zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. Uiteindelijk kwamen we uit bij een locals tentje, waar Melinda en Albina met wisselend succes kennis maakten met de Aziatische keuken. Deze keer hadden ze geen keus, want er stond alleen Aziatisch eten op de kaart.

Na het eten zijn we door het centrumpie gelopen. Daar kregen we weer een aantal flyers uitgereikt, waaronder 1 met gratis drankjes van 9 tot 10 bij Sakura's bar. We waren nog ruim op tijd, dus bestelden een gratis drankje.

Op den duur hebben we tegen onbekenden en tegen elkaar beerpong gespeeld. Bij iedere twee vodca red bull kreeg je een hempie, en aan het eind van de avond hadden we allemaal een rood Sakura's bar hempie aan.

Na deze bar zijn Jordy, Melinda, Nick en Albina naar het resort gelopen, terwijl Carina en ik nog wel benieuwd waren naar de discotheek: Room 101. We zijn daar nog een half uurtje geweest, en daarna zijn ook wij naar het resort gegaan.


Dag 37: Luang Prabang

Na een slome ochtend, waar een aantal van ons zich om verschillende redenen niet 100% fit voelden, hebben we besloten 's middags de minivan naar Luang Prabang te nemen. Voor die tijd hebben we nog lekker gebruncht bij een restaurantje in het centrum, en zijn we nog één keer het centrum doorgelopen.

Na drie uurtjes hobbelen in de minivan kwamen we vroeg in de avond in Luang Prabang aan. Na een tijdje zelf te hebben gezocht namen we een tuktuk naar het hostel. Daarna zijn we nog uit eten geweest zonder Nick. Hij was moe dus ging op tijd slapen.


Dag 38: Luang Prabang

Na een ontbijtje bij Joma Bakery's hebben we een tuktuk genomen voor de hele dag. Hij bracht ons naar twee verschillende watervallen, waaronder de mooiste van zuid oost Azië. Daar hebben we ook nog even in het koude watervalwater gezwommen en vanaf bomen in het water gesprongen.

Toen we na een lange dag tuktukken terug kwamen in het centrum, zijn Carina en ik de night market overgelopen en is de rest zich even gaan opfrissen bij het hotel. Toen we langs alle kraampjes zijn gelopen, en uiteraard een fruit shake hadden genuttigd zijn wij ook naar t hotel gelopen. Daar vertelden Nick, Albina, Jordy en Melinda dat zij de volgende ochtend met de boot naar Thailand zouden vertrekken. Deze boottocht over wederom de Mekong zou er twee dagen over doen.

Carina en ik wilden graag meer van Luang Prabang zien, en besloten na lang twijfelen een dagje langer te blijven. Nadat wij ons hadden opgefrist zijn we met z'n tweeën nog even naar de night market geweest, vooral om te gaan eten bij het locals buffet. Je kon een heel bord volscheppen met nasi, noodles, groenten etc. voor 30 cent. Het enige vlees wat daarin zat waren de vliegen. Een lekker stukje gebakken kip kostte 70 cent, en zo heb ik voor een euro prima gegeten.

Aan het eind van onze maaltijd voegden Jordy en Melinda zich bij ons, en samen zijn we naderhand naar het hotel gelopen.


Dag 39: Luang Prabang

We zijn 's ochtends vroeg opgestaan op Nick, Albina, Jordy en Melinda uit te zwaaien. Daarna zijn we naar Delilah's gelopen voor een goed ontbijtje en hebben we bustickets geboekt voor ons nieuwe idee: Luang Namtha. Een plaatsje nog verder naar het noordwesten.

Toen we de tickets geboekt hadden vroegen we de tuktukkers wat het moest kosten om ons naar de cave te brengen. Dit was ons veel te duur, en dus ook veel te ver, dus we besloten een relaxed middagje in het stadje te hebben. We zijn een berg opgeklommen naar een tempel, en hebben een uitgebreide wandeling door het stadje gemaakt. Uiteraard een fruit shake hier en een home made ijsje daar. Prima.

Toen we door het stadje liepen kwamen we twee jochies tegen, die gingen poseren toen ze Carina haar camera zagen. Toen ze mij daarna zagen begonnen ze spontaan aan m'n armen te slingeren en te spelen. Dat heeft natuurlijk een aantal Michiel-de-kindervriend-foto's opgeleverd, en het was ook echt leuk en grappig om even met ze te spelen.

Toen we terug liepen over de night market heb ik m'n eerste aankoop gedaan. Een of ander kort, niets voorstellen, katoenen broekje voor 1,5 euro ofzo. We kochten nog een paar broodjes voor in de nachtbus, een crêpe en uiteraard fruit shakes en we liepen terug naar het hotel om ons klaar te maken voor de nachtbus.


Dag 40: Luang Namtha

De nachtbus zou om 3 uur 's nachts aankomen. Uiteindelijk waren we er om half 5. We zochten een tuktuk naar ons hotel, maar die waren er opvallend weinig. Een teken dat het minder toeristisch is? Of gewoon omdat het vroeg was?

Toen we in ons hotel aankwamen zijn we naar bed gegaan en hebben we uitgeslapen. Daarna zijn we door de stad gaan wandelen, op zoek naar de morning market om wat te gaan eten. Zonder de market te hebben gevonden zijn we bij een restaurantje gaan eten. Geen kaart. Alleen noodlesoep. Okido.

In de middag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de waterval, en random door de bergen gereden. Scooter rijden is echt tof door de bergen over de slingerweggetjes.

Toen we uitgescooterd waren hebben we de bustickets naar Chang Mai geboekt en gekeken of er nog een tour was die we wilden doen voor we de bus namen. De tours waren allemaal behoorlijk prijzig, terwijl het stadje voor de rest goedkoop was, en de bustijden gaven ook niet veel mogelijkheden dus we besloten geen tour te boeken. Toen we de bustickets hadden zijn we nog naar een tempel op de berg gereden, en daarna hebben we onze scooter ingeleverd.

Hierna zijn we naar de night market gelopen. Hebben we weer echt lokaal gegeten. Aan ronde tafeltjes waar iedereen door elkaar zit en waar je eten en drinken van veel verschillende kraampjes kan eten. Daarna zijn naar hotel gegaan en op tijd gaan slapen.


Dag 41: reisdag naar Thailand

We stonden op tijd op, omdat we de morning market deze keer wel wilden vinden. Hier kochten we allerlei gefrituurde shizzle, fruit en ander eten. Vooral de gefrituurde banaan was een succes. Onderweg terug naar het hostel haalden we take away voedsel bij het restaurant.

Om 10 voor 11 was de pick-up voor de bus, en om iets na 11 waren we in de bus. We hadden genoeg voorraad: liters water, opgespaard vanuit verschillende hotels en bussen, een blikje sprite, een halve kilo lychees, gefrituurde vraagtekens en een soort oliebollen, ieder een portie fried rice ananas, uiteraard met kip, een pak kokos/druiven sprits achtige koekjes en een pak american cookies met hazelnoot en chocola. Moet genoeg zijn.

We vertrokken uiteindelijk pas na 12 uur, in de meest gammele bus tot nu toe. De stoelen stonden scheef, er zaten barsten in de ramen, en het zag er allemaal redelijk oud en verrot uit. Mooi! Minder mooi dat we om 1 uur al voor het eerst stil stonden. En dat er een aantal lang geleden gestrande trucks langs de weg stonden maakten ons ook niet geruster. Gelukkig was de stop maar een paar minuten en zijn we verder niet meer gestopt.

Tegen t eind van de middag kwamen we bij de grens aan. Dat ging allemaal redelijk vlekkeloos. Ik heb de overtime fee (na 16:00) niet betaald, door te doen alsof ik t niet begreep. Daarna de wc ter plekke ook niet betaald, omdat ik nog geen Baht had. Thailand begon dus best goedkoop.


Laos was anders dan ik had verwacht. Iedereen vertelde me van tevoren dat het het meest authentieke land van de vier zou zijn, het armste en het minst toeristische. Was dat het dan niet? Weet ik niet, maar het was in ieder geval niet heel opvallend. Totaal niet.

Wat mij namelijk wel opviel was dat de steden waar wij geweest zijn allemaal behoorlijk ontwikkeld waren. Alle huizen in de steden waren van steen. Iets wat in de vorige landen niet altijd het geval was. Misschien had het er ook mee te maken dat wij voornamelijk in de grotere steden zijn geweest en nauwelijks in de provincie.

Vooral in Vientiane had je het gevoel dat je in een westerse stad liep. Veel grote auto's en mooie panden.

De 4000 eilanden en Luang Namtha waren denk ik t minst ontwikkeld. Vooral t laatste ook minder toeristisch ingesteld.

Laatste dingetje wat me opviel in Laos waren de miljoenen Beer Lao borden. Bijna ieder restaurant, hotel of guest house stond langs de weg aangegeven op een knalgeel Beer Lao bord, en had het gele bord op de gevel. Overal.

Nog een dag of 22 om in Thailand door te brengen. Waarvan de laatste 10/12 relaxen op de eilanden. Dikke prima.