Dag 15: Nha Trang (2)

Na goed te hebben geslapen zijn we om 8 uur opgestaan voor de snorkel excursie. Na een snel ontbijtje zijn we bij HQ opgehaald voor de snorkeltour van 16 dollar. Er was er ook een van 9 maar bij deze kon je 3 keer zo lang snorkelen en zat een heel uitgebreide (bleek later) lunch.

De duikexcursie was heel tof. Veel mooie, bijzondere visjes gezien en ook heel lekker gegeten.

Na de tour zijn we direct doorgegaan naar het busstation, en vanaf daar hebben we dus genomen naar Dalat.

Deze busreis was best prettig. Comfortabele bus, relatief goeie wegen. Enige nadeel was dat de buschauffeur denkt dat hij gas geeft met zijn toeter. Hij heeft vaker getoeterd dan wij drieën samen ooit hebben gedaan. En dat zegt wat.

Deze keer zaten we helemaal voorin de bus, en dus dichtbij de toetert. De muziek vanaf je telefoon harder zetten hielp dus ook niet echt.

We vertrokken om half 5 en kwamen om 9 uur aan. Kort busreisje dus deze keer. Toen we aankwamen was het regenachtig en (leek het) heel erg koud. Gelukkig was de busmaatschappij zo luxe dat we uit de bus direct in een (gratis) taxi konden stappen die ons naar het hostel bracht.

De aankomst daar was uniek (so far). Er kwam een supervrolijk, hyperactief Vietnameisje naar buiten rennen. Ze gaf ons een dikke knuffel en heette ons welkom bij de familie. Wij dachten dat het gewoon een aangeschoten backpacker was, maar toen we voor het hostel stonden wisten we wel beter. In de binnenkomstruimte/receptie/keuken/woonkamer/bar/alles stond een lange tafel, met daaromheen backpackers die allemaal heel fanatiek en enthousiast voor ons onbekende spelletjes speelden. Achterin stond een oudere vrouw ("momma") als Carlo Boshardt (?) te dansen en te koken. Voor ons werden er drie stoelen op de tweede ring gezet, en nog voor we zaten hadden we het andere "zusje" om ons heen hangen. Knuffelen, masseren, "ik houd van jou, lekker ding" en zeggen dat we bij de familie horen. Heel vereerd hoefden we ons niet te voelen, want ze deed het bij iedereen. We kregen een bakje rijst met ei en ui wat we helemaal leeg moesten eten (anders stopte momma de laatste lepel in je waffel) en daarna werd er nog een volle lepel cashewnoten naar binnen gegooid.

Wij vonden het een redelijk bizarre entree, maar niemand leek ervan op te kijken. Toen we een klein beetje gewend waren werd ons door andere Nederlandse backpackers gevraagd hoe wij de entree vonden. Zij waren destijds dus wel net zo verbaasd. Knap hoe die meisjes en mutti dat iedere dag volhouden. Dan zullen ze dus inderdaad wel echt zo crazy zijn als ze zelf zeggen.

We hebben 1 Saigon biertje (33 eurocent voor 0,4l flesje; goedkoopste tot nu toe en dat in een hotel..) gedronken en daarna werden we naar onze kamer gebracht. Deze zat niet in het hostel zelf, maar in het "luxe, sjieke" hotel van "tante". Met de zware backpacks op de rug hebben we kilometer daar naartoe afgelegd.

Onze bedoeling was om de befaamde canyoning tour te doen, en daarna door te reizen naar Mui Ne. Dit leek echter niet mogelijk, omdat de tour van half 9 tot 4 duurde en de bus naar Mui Ne om 1 uur vertrok. Later kregen we een prive tour (met 2 andere mensen) aangeboden die van 7 tot 12 zou duren.

Na hevig overleg (Jordy vond het te gehaast en ging liever met een gezellige grote groep van 30 mensen de tour doen), hebben we besloten toch voor de prive tour te gaan. Anders moesten we Mui Ne geheel overslaan en dat wilden we ook niet.

Nadat Michiel geld heeft gepind en de tour en de bus heeft betaald, zijn we snel gaan slapen. Morgen weer vroeg met de kippen van stok.