Dag 21-30: Cambodja
Blijf op de hoogte en volg Michiel
01 Augustus 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
Mijn laatste verslag was van dag 20. Sinds dag 21 zijn we in Cambodja: Kingdom of Wonder.
Dag 21: Phnom Penh
Na een vroeg en snel ontbijtje vervolgden we onze boottrip naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Door 6 uur op het water van de Mekong te varen hebben we een goed beeld gekregen van het lokale leven.
Toen we 's middags aankwamen op plaats van bestemming hebben we een tuktuk naar het hostel genomen. We vertelden de tuktukker naar welke plek we wilden. Hij zei dat hij nog wel een goed, goedkoop hostel wist en zo kwamen we uit bij het hotel van z'n neefje. Schone, goedkope 3 persoonskamer, voor 6 dollar pp per nacht. Inclusief airco. Prima.
Nadat we ons hadden gedoucht en even hadden gerelaxed kwam Roy ons bij het hotel ophalen. Roy is een vriend van Nick uit Delfzijl. Hij is al lang in Cambodja, omdat hij hier vrijwilligerswerk heeft gedaan.
Toen we samen met hem in een tuktuk naar het restaurant Blue Dolphin stapten, werd ons al direct van alle kanten wiet, "boomboom", en zelfs Chrystal Meth aangeboden. Blauw spul van Heisenberg? We zullen t nooit weten, want beleefd maar resoluut weigerden we al deze aanbiedingen en we zetten onze weg naar t restaurant clean door.
Bij Blue Dolphin hebben we allemaal heerlijk gegeten. Niet echt een verrassing, want Roy vertelde ons dat hij er iedere dag twee keer eet. En altijd nummer 67: kip madras, extra spicy.
Na het eten hebben we een flesje rum (10 dollar voor een liter Bacardi) en cola gehaald bij de supermarkt en zijn we naar Roy zijn hostel gegaan: Me Mates Villa. Een gezellig hostel waar we veel toffe mensen hebben leren kennen. We hadden al op internet gelezen en zelf ervaren dat ons hostel vol zat met "stonies". Geen ramp: zolang we er niet waren, hadden we er ook geen last van. En op onze private room hadden we er ook geen last van. Het hostel heette Happy House, en aangezien alles waar hier Happy voor staat drugs bevat (behalve de happy room, maar ook dat laat zich raden..) hadden we t ook wel kunnen weten.
Toen we een fles rum en een paar uur later een tuktuk naar het centrum namen kreeg ik een geweldig idee. Ik wilde de tuktuk wel besturen. De chauffeur was gek genoeg om mij te laten rijden. Vol enthousiasme draaide ik het gas open, maar er gebeurde verrekte weinig. Schakelen.. Oh. Oke. Laat maar dan. Roy nam het van me over en bracht ons veilig naar onze eerste bar: Banana bar. Daar liepen we onze Mekong toergenoten weer tegen het lijf. Na de Banana bar zijn we naar de Love bar geweest. Deze keer niet per tuktuk, maar in de auto bij twee willekeurige Nigeriaanse jongens die daar ook heengingen. Met z'n vieren op de achterbank bij onbekenden door Phnom Penh. Prima.
Nadat we ook in de Love bar de lichten uit hebben gedaan zijn we naar huis gegaan. Nick heeft een tuktuk gedeeld met een stel Belgen die we tijdens het stappen hadden leren kennen. Toen Nick met al het geld was vertrokken hebben Jordy en ik het lopend geprobeerd. Toen we het niet meer wisten hebben we het aan een Cambodjaan gevraagd die net thuis kwam met zijn motobike. Zonder enige aarzeling zei hij dat we achterop mochten springen en dat hij ons zou brengen, ondanks dat ik al had aangegeven dat we geen geld meer bij ons hadden. Prima? Prima de luxe!
Dag 22: Phnom Penh
Deze dag hadden we wat opstartproblemen. We waren nog enigszins op tijd uit bed, maar alles daarna duurde lang. We gingen naar Me Mates Villa om daar bustickets naar Sihanoukville en boottickets naar Koh Rong te kopen, en een guest house/bungalow te reserveren op Koh Rong. We hebben de bustijden en pick up plaats meermaals gewijzigd. Uiteindelijk hebben we besloten om de nacht van dag 22 op dag 23 de bus naar Sihanoukville te nemen. En ondanks, of misschien wel dankzij, dat we alledrie gezocht hebben is het weer niet gelukt om iets op Koh Rong te boeken.
Toen we de nachtbus hadden gereserveerd gingen we zo snel mogelijk naar ons Drugs Hostel om uit te checken. Het was inmiddels al half 2 dus we waren anderhalf uur te laat. Zij wilden dat we de volledige nacht betaalden, wij wilden voor een "late checkout" wel een toeslag betalen. Om van het gezeur af te zijn en onze paspoorten terug te krijgen hebben we het volledige bedrag betaald. Waar we van plan waren om onze bagage mee te nemen naar Me Mates Villa, hebben we het toch maar op onze kamer gehouden. We wilden voorkomen dat ze nogmaals aan de kamer konden verdienen.
Afijn. Na een lange, beetje vervelende, zonde-van-de-kostbare-tijd ochtend zijn we eindelijk met een tuktuk vertrokken voor een dagtour. We begonnen bij de Killing fields. Ik ga hier geen uitgebreide beschrijving van de/een geschiedenis geven, maar toch wil ik hier wel een klein beetje uitwijding over geven. Eén van onze boekjes zegt "een van de meest triestmakende plekken van de wereld" en dat geloven we direct. Als je geen zin hebt ik een misselijkmakend stuk geschiedenis kun je de komende vijf alinea's beter overslaan..
In de jaren 70 kwamen de Rode Khmer aan de macht in Cambodja, onder leiding van Pol Pot. Hij wilde Cambodja omvormen tot een argrarische heilstaat waarin geld niet bestond en het land volledig zelfvoorzienend zou zijn. Instituten die hij daarbij niet kon gebruiken, zoals kloosters scholen en winkels werden gesloten. Leraren, dokters en intellectuelen werden beschouwd als vijand en geëxecuteerd. Binnen 4 jaar stierven er 2 miljoen mensen, 25% van de totale bevolking. En dat door landgenoten.
Het executiekamp waar wij waren, Choeung Ek, lag afgeschermd tussen hoge dikke muren. Families werden van elkaar gescheiden en met bussen naar o.a. dit kamp getransporteerd. Niemand wist wat er zich afspeelde. Het lag goed afgeschermd, en het gekerm en lawaai van de executies werd verbloemd met muziek uit luidsprekers.
We hebben hier met een headset op ongeveer anderhalf uur gelopen. Door de headset werd het verhaal uitgebreid in het Nederlands verteld. Uit de grond komen af en toe nog kledingstukken, tanden en botten naar boven. Het meest misselijkmakende, verschrikkelijk vond ik de killing tree. Tegen deze boom werden baby's doodgeslagen, alvorens ze in een naastgelegen massagraf werden gegooid. Toen de Khmer verdreven was en het kamp ontdekt werd, zat deze boom nog vol met bloed, stukjes schedel en hersen. Misselijkmakend als je dit leest? Laat staan als je bij die boom staat.
De Khmer gebruikte sowieso zo goedkoop mogelijke manieren om te executeren. Kogels waren te duur. Ze gebruikten hamers, schoppen, beilen en dergelijke. Om de geur te verbergen (en soms om slachtoffers te vermoorden die nog niet geheel overleden waren) gooiden ze chemische stoffen over ze heen waarvan ik de naam niet meer weet.
Genoeg over deze gruwelijkheden. Het verhaal wordt op een hele goede manier gebracht, en het is heel indrukwekkend om hier een middag rond te lopen. We sloten af in een eerbetoon. Een toren van 9 meter hoog waar alle tot nu toe gevonden schedels en grote botten zijn opgestapeld.
Na de Killing fields hebben we nog een beetje sight seeing gedaan met de tuktuk. We zijn o.a. even gestopt bij het Royal Palace. Daar liep een monnik in zijn oranje gewaad samen met een medemonnik in gewone kleren. Waar wij twijfelden om te vragen of ze met ons op de foto wilden, werden we verbaasd dat zij ons dezelfde vraag stelden. Ze gaven ons een friendship bracelet en wilden ons toevoegen op Facebook. Best speciaal.
Na de tuktukmiddag zijn we wat gaan drinken bij Me Mates Villa met Roy en onze Mekong tourgenoten. Zij hadden inmiddels (mede op ons advies) ook besloten om naar Koh Rong te gaan. Daarna zijn we met de hele groep bij de Blue Dolphin uit eten gegaan. Daar hebben we een braceletvrouwtje blij gemaakt door al haar armbandjes (zo'n 90) voor 16 dollar te kopen.
Na het eten zijn we weer wat gaan drinken bij Me Mates, tot we opgepikt werden voor de nachtbus.
Dag 23-26: Koh Rong
Na een korte nacht(bus) zijn we aangekomen in Sihanoukville. Vanaf daar zijn we met de tuktuk naar het dive center gegaan voor boat tickets. Daar hebben we ook direct de bustickets maar Battambang geboekt, voor de avond/nacht van dag 27. Ver vooruit gepland dus.
Na een lekker ontbijtje zijn we door een bus opgehaald, om naar de haven te gaan. Hier hebben we lang moeten wachten op de boot. Na een bootreis van 45 minuten kwamen we aan op Koh Rong. Hier kregen we direct een briefing van 10 minuten over de activiteiten op het eiland, en de omgang met de locals.
Daarna zijn we met ons vijven op zoek gegaan naar een bungalow. Met Eric (eind twintig, Washington) en Carina (halverwege twintig, Los Angeles) van de Mekong tour waar we dus al een paar dagen mee omgingen. Een dag later voegden ook Jennifer en Abigirl (begin twintig, Londen) zich nog bij ons.
We vonden een bungalow op een prachtig plekje. Het treehouse resort, waar zo mogelijk nog paradijselijkere treehouses waren, maar die waren helaas volgeboekt. Door reserveringen konden we maar 1 nachtje in deze bungalow blijven, maar toch was het helemaal super. 10 meter vanaf het strand, dat op die plek zo rustig was dat het wel een privéstrand leek.
Op Koh Rong hebben we vier dagen totaal gerelaxed. Alles op blote voeten, in een zwembroek, zonder shirt, en geen badlaken gebruikt. Er was nauwelijks stroom, de WC spoelde je door met een emmer water en er was geen warm water... Fantastisch! We vonden het echt super op dit mooie eiland. Alles speelde zich af langs het strand en iedereen was even vriendelijk en relaxt.
Op de tweede dag hebben we met zijn zevenen een hike gedaan naar Long Beach. 45 minuten door de jungle klauteren voor een strand dat in de top 10 mooiste stranden staat. Het was zeker de moeite waard. De hike zelf was al leuk (iets minder op flip flops), en het strand was prachtig. Een paar uur later een watertaxi terug genomen. We moesten zelf door hevige golven naar een op de golven stuiterend bootje zwemmen. Onze spullen werden in een klein houten bootje die kant op gebracht. Geen motor. Geen peddels. Het bootje werd gewoon die kant op gezwommen. Omdat ze daar een beetje moeite mee hadden door de grote golven, hebben wij ze er maar even mee geholpen. Daarna zijn we op t taxibootje terug naar onze thuisplaats gestuiterd.
Op Koh Rong gingen we iedere avond met eigen flesjes drank en frisdrank naar het strand om daar gezellig te kletsen en te drinken. Overdag kochten we de hele dag door verse fruitshakes voor 1 dollar. Eten kon goed bij een tentje van locals: groot bord noodles/rijst met kip/varken/rund voor 2 dollar.
Na het eten werd ik 1 keer uitgedaagd voor een potje Cambodjaans armpje drukken. Hetzelfde als ons armpje drukken, alleen duw je tegen elkaars polsen ipv dat dat je de handen ineen slaat. Toen ik na de eerste uitdaging, ook van de broer, de vader en een paar andere Cambodjanen had gewonnen brachten ze de speciale troef. Ze brachten een brede, blanke jongen maar toen die mij het zoveelste potje tegen "papa" zag spelen liep hij ook weg. En daar was ik eerlijk gezegd best blij mee.
De tweede en derde avond zijn we plankton gaan spotten. Wat? Plankton gaan spotten. 's Nachts zwemmen op de donkerste plekken, omdat de plankton oplicht als het in beweging komt. Ofzo. Veel beter kan ik het niet uitleggen. Als je zwom, zag je overal kleine lichtjes. Je lichaam onder water leek wel een kerstboom met lichtjes erin. Heel bijzonder, en leuk genoeg om twee avonden te doen.
Toen wij op dag 26 de ferry terug naar Sihanoukville namen, hebben we afscheid genomen van Eric en voorlopig afscheid genomen van Jen, Abi en Carina. Daarmee hebben we afgesproken om te meeten in Siem Reap, twee paar dagen later.
Volgens mij al wel duidelijk, maar voor de zekerheid nogmaals: Koh Rong was geweldig.
Dag 27: Battambang
Toen we dag 26 in de middag met boot terug naar Sihanoukville gingen, hadden we de bustickets voor de nachtbus naar Battambang dus al geboekt. Ondanks adviezen om een ferry eerder te nemen (we wilden echt zo lang mogelijk van Koh Rong genieten), hebben we de laatst mogelijke ferry genomen. Onze pick-up voor de nachtbus was om 19.30. Wij bereikten de pick-up plaats na ferry en bus om 19.28. Prima planning dus.
Na een redelijk comfortabele nachtbus (waar de broertjes een bed deelden en ik naast twee verschillende vreemden heb gelegen) kwamen we 's ochtends vroeg aan in Battambang. Hier namen we een gratis tuktuk naar het Asia hotel. Hij was gratis omdat we dan later een tour met hem zouden doen.
Na te hebben ingecheckt zijn we op de tuktuk gestapt voor een uitgebreid dagje sight seeing. Begonnen bij de bakker voor een paar lekkere en minder lekkere broodjes, zijn we via een paar mooie gebouwen en een Islamitisch vissersdorpje naar de bamboetrein gereden. Deze keer hadden we een driver die uitstekend Engels sprak, dus eigenlijk was hij driver en tourguide in één.
De bamboetrein was echt een unieke ervaring. Op de oude treinrails op een plaatje van bamboe met weetniethoeveel kilometer per uur naar een verderop gelegen plaatsje roetsjen. Telkens als we een tegenligger tegenkwamen moest 1 van de treinen eraf, omdat het een enkel spoor was. Geen probleem. Bamboeplaatje eraf, 2 los liggende wielasconstructies eraf, treintje voorbij laten gaan en daarna weer opbouwen en door racen. In het plaatsje hebben we ondanks aandringen van kleine meisjes alleen 2 blikjes drinken en een verse kokosnoot (met kokos en kokosmelk, verrassend) gekocht. Dat moest ook wel want tijdens onze treinreis was het erg warm.
Na deze nieuwe ervaring zijn we met de tuktuk naar een mooie, oude tempel gegaan die hoog op een berg lag. 10 minuten traplopen, maar hij was t waard. Ik heb de geschiedenis veranderd, door een 1000 (?) jaar oude tempel te slopen. Toen ik van een muurtje af wou stappen, viel de steen via m'n been op m'n tenen. Gelukkig was het een muurtje achter aan rand, dus niet het meest in het oog springende. Ik heb geprobeerd hem terug te leggen, maar hij was te zwaar. Best knap gedaan door die olifanten.
Na 10 minuten afdalen, en lekker te hebben gegeten, hebben we onze weg vervolgd naar de killing cave. Dit verhaal komt redelijk overeen met de killing fields, maar hier werden mensen tientallen meters naar beneden gegooid in de grot om ze om t leven te brengen. Ook hier was een eerbetoon met opgestapelde botten en schedels.
Na deze indrukwekkende plek zijn we naar de bat cave gegaan. Daar hebben we ruim een uur gewacht, tot het moment dat alle vleermuizen massaal de grot verlaten. Een paar miljoen vleermuizen vliegen in een lange rij de grot uit. Op een geheel andere manier ook indrukwekkend.
Tijdens dit uur wachten raakte ik in gesprek met een Engelse jongen, waarmee ik een discussie had of ik de geschiedenis of de toekomst had veranderd. Ik denk dat hij gelijk had, maar de geschiedenis veranderen klinkt zo tof.
Tijdens het eten bij de tempel zijn we door tuktukdrivers uitgenodigd om 's avonds te komen voetballen. Na 10 minuten vleermuizen kijken zijn we daarom snel terug naar het hotel gegaan. Toen we onze voetbaloutfit aan hadden getrokken stonden de tuktuks al op ons te wachten.
Het was best een leuk potje voetbal op het natte kunstgras. Ze waren een beetje grof, hard en vooral egoïstisch soms, maar met een paar Fransen en Amerikanen konden we best aardig samenspelen. Team buitenlanders versloeg team Cambodja dan ook overtuigend. Jordy maakte naast zijn twee doelpunten ook een ietwat onnodige sliding, waar hij nu al een week spijt van heeft.
Na het voetbal zijn Nick en Jordy gaan douchen. Omdat we nog niet hebben gegeten ben ik met onze tuktukvoetbalvriend naar 1 van de beste restaurants van Battambang gereden om een take away maaltijd en een biertje te halen. Ik heb t biertje aan een tafeltje aan de straat opgedronken, wachtend op het eten, toen er een bedelende jongen langs kwam. Ik heb hem het kleinste briefje gegeven, tussen de slokken van mijn bier door, en t gaf me een vreemd gevoel dat ik meer uit had gegeven aan mijn biertje dan dat ik hem had gegeven. Hier heb ik bedacht dat ik deze trip nog minstens 1 keer een bedelaar wil uitnodigen voor een maaltijd.
Na het biertje was m'n eten klaar. Ik liep naar het hotel, vroeg een paar chop sticks, en ben op de kamer gaan douchen en eten. Daarna zijn we snel gaan slapen, want de volgende ochtend stond de mooie boottocht van Battambang naar Siem Reap op t programma.
Dag 28: Battambang > Siem Reap
We werden 's ochtends al vroeg opgehaald voor de boottocht. Hier hebben vooral Nick en ik naar uitgekeken, omdat op internet stond dat dit één van de mooiste boottochten van zuid oost Azië was.
Vanaf de boot zagen we overal mensen die zwommen en zich wasten in het bruine rivierwater. Af en toe zag je verstopt tussen de waterplanten ineens een hoofd opduiken.
Mensen leefden in hutjes langs het water. Soms waren er hele dorpen op het water. Die mensen hebben hun hele hebben en houwen in zo'n drijvend hutje, gemaakt van hout, bamboe, riet en andere goedkope shizzle.
Vaders lagen te relaxen in de hangmat, kinderen speelden met elkaar, en de kippen liepen vrolijk tokkend voor en door de hutjes.
Af en toe stopten we om mensen af te zetten. Die werden dan met een klein roeibootje opgehaald van onze boot door hun dochter, broertje, vader of moeder.
In de boot zat trouwens een Toyota stuur, inclusief richtingaanwijzers. En de hele reis lang zwaaiden er kleine kinderen naar onze boot.
Halverwege de middag kwamen we aan op onze nieuwe bestemming. Één van de hoogtepunten van Cambodja, en misschien wel van heel zuid oost Azië: Siem Reap. Dichtbij ligt het grootste tempelcomplex van de wereld: Angkor Wat.
Toen we van de boot, in de tuktuk stapten wisten we waar we heen moesten. Eindelijk een hotel van tevoren geboekt? Nee, Jen, Abi en Carina hadden al iets voor ons geregeld. Toen we ons lieten afzetten konden we ons niet voorstellen dat we op de goeie plek waren. Het zag er veel te luxe uit: een duur pand met veel details en een chique uitstraling en zelfs met een zwembad op het dak. Toen we het bij de receptie vroegen was er inderdaad een kamer voor ons geboekt. Prima.
Zij waren niet in het hotel, en beantwoordden onze berichtjes niet, dus we gingen maar even met z'n drieën de stad verkennen. We zijn even over de markt gelopen, nog steeds op zoek naar hempies, maar uiteraard kwamen we weer met lege handen thuis.
Later zijn we met ons zessen uit eten gegaan bij een pizzeria. Na het eten zijn Nick en Abi terug gegaan naar t hotel en zijn we met z'n vieren even wat gaan drinken bij de Temple bar. Één biertje en om twaalf uur thuis was het voornemen, omdat we de volgende dag zonsopgang bij Angkor Wat wilden zien. Veel biertjes, een paar buckets, en veel te laat thuis was de uitkomst. Maar natuurlijk was het weer gezellig.
Dag 29: Siem Reap
Na zo'n anderhalf uur ging de wekker alweer. Ongelooflijk maar waar, was ik degene die er wakker van werd, terwijl de rest doorsliep. Echt waar. Ik word nooit wakker van m'n wekker, maar toen wel.
Toen ik na een paar pogingen de overige 5 wakker had, moesten we ons al haasten om nog op tijd te zijn voor zonsopkomst. Jordy vond het allemaal wel best, en bleef in bed liggen. "Wat interesseren mij die tempels nou?! Laat me gewoon slapen." Om er zeker van te zijn dat hij dit niet halfslapend zei hebben Nick en ik hem hardhandig gewekt. Ondanks onze harde hand kregen we hem toch niet zo ver.
De tuktuk stond ons al op te wachten, en we moesten een beetje haast maken om we voor zonsopgang te zijn. We scheurden die kant op, kochten tickets, liepen naar het mooiste zonsopkomst punt en wachtten. En wachtten. En wachtten. In de regen. Met bewolking. Wat een slecht idee. Jordy had het goed ingeschat, want er was geen zonsopkomst te zien.
We zijn per tuktuk de hele ochtend van de ene naar de andere tempel gereden. Rond 12 uur voegde ook Jordy zich bij ons. Net op tijd voor de Tomb Raider tempel, waar de eerste film is opgenomen. Hier hebben we (tegen de regels, kwamen we later achter) flink geklauterd om de mooiste foto's te maken. Na deze tempel zijn Carina, Abi en ik terug gegaan naar het hotel om een beetje uit te rusten.
Een paar uur later zijn we met z'n allen uit eten gegaan. Nick, Carina en ik hebben getafelbarbecued en de overige 3 bestelden losse eigen gerechtjes. Kip, rund, geit, struisvogel en kangoeroe op de barbecue. En een aantal biertjes ernaast. Prima!
Na het eten zijn we met z'n allen flink op stap gegaan, in dezelfde bar als een dag eerder. Raad eens? Het werd laat, en het was gezellig!
Dag 30: tot de grens
Na een paar uurtjes slaap hadden we onze pick-up om half 7 's ochtends. Nick, Jordy en ik gingen naar 4000 islands in Laos. Abi, Jen en Carina gingen naar Watanakeri (ofzo?) in Cambodja. Halfslapend, misschien niet helemaal nuchter en iig niet helemaal fit namen we afscheid van elkaar. Jen en Abi: tot in Londen? Carina: jou zien we in Vientiane weer?
De tuktuk van de dames was er eerder. Vijf minuten later werden wij drie opgepikt. Toen de tuktuk ons afzette bij onze minivan waren we positief verrast. Jen, Abi en Carina stonden bij dezelfde minivan. Blijkbaar reisden we samen tot Strung Treng, een plaats in Noord Cambodja.
We hadden alle zes een VIP minivan geboekt. Deze volgde de nieuwe, kortere route en was daardoor een stuk sneller. Heel erg VIP was het verder niet. Jordy heeft 6 uur lang op tassen gezeten, omdat er geen stoel meer over was. Af en toe speurde hij in random tassen op zoek naar spullen om als kussen te gebruiken. Als iemand z'n tas nodig moest Jordy weer een stoel voor zichzelf bouwen.
Nadat we met de ferry de Mekong hadden overgestoken kwamen we aan in Strung Treng. Hier hebben we heel lekker gegeten en een goede fruit shake gedronken, een dik uur later opnieuw afscheid genomen en onze weg vervolgd naar 4000 islands.
Na een paar uur hobbelen, waarvan ik een groot gedeelte m'n ogen dicht had, kwamen we aan bij de grensovergang. Land 3: beautiful Lao.
Dag 21: Phnom Penh
Na een vroeg en snel ontbijtje vervolgden we onze boottrip naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Door 6 uur op het water van de Mekong te varen hebben we een goed beeld gekregen van het lokale leven.
Toen we 's middags aankwamen op plaats van bestemming hebben we een tuktuk naar het hostel genomen. We vertelden de tuktukker naar welke plek we wilden. Hij zei dat hij nog wel een goed, goedkoop hostel wist en zo kwamen we uit bij het hotel van z'n neefje. Schone, goedkope 3 persoonskamer, voor 6 dollar pp per nacht. Inclusief airco. Prima.
Nadat we ons hadden gedoucht en even hadden gerelaxed kwam Roy ons bij het hotel ophalen. Roy is een vriend van Nick uit Delfzijl. Hij is al lang in Cambodja, omdat hij hier vrijwilligerswerk heeft gedaan.
Toen we samen met hem in een tuktuk naar het restaurant Blue Dolphin stapten, werd ons al direct van alle kanten wiet, "boomboom", en zelfs Chrystal Meth aangeboden. Blauw spul van Heisenberg? We zullen t nooit weten, want beleefd maar resoluut weigerden we al deze aanbiedingen en we zetten onze weg naar t restaurant clean door.
Bij Blue Dolphin hebben we allemaal heerlijk gegeten. Niet echt een verrassing, want Roy vertelde ons dat hij er iedere dag twee keer eet. En altijd nummer 67: kip madras, extra spicy.
Na het eten hebben we een flesje rum (10 dollar voor een liter Bacardi) en cola gehaald bij de supermarkt en zijn we naar Roy zijn hostel gegaan: Me Mates Villa. Een gezellig hostel waar we veel toffe mensen hebben leren kennen. We hadden al op internet gelezen en zelf ervaren dat ons hostel vol zat met "stonies". Geen ramp: zolang we er niet waren, hadden we er ook geen last van. En op onze private room hadden we er ook geen last van. Het hostel heette Happy House, en aangezien alles waar hier Happy voor staat drugs bevat (behalve de happy room, maar ook dat laat zich raden..) hadden we t ook wel kunnen weten.
Toen we een fles rum en een paar uur later een tuktuk naar het centrum namen kreeg ik een geweldig idee. Ik wilde de tuktuk wel besturen. De chauffeur was gek genoeg om mij te laten rijden. Vol enthousiasme draaide ik het gas open, maar er gebeurde verrekte weinig. Schakelen.. Oh. Oke. Laat maar dan. Roy nam het van me over en bracht ons veilig naar onze eerste bar: Banana bar. Daar liepen we onze Mekong toergenoten weer tegen het lijf. Na de Banana bar zijn we naar de Love bar geweest. Deze keer niet per tuktuk, maar in de auto bij twee willekeurige Nigeriaanse jongens die daar ook heengingen. Met z'n vieren op de achterbank bij onbekenden door Phnom Penh. Prima.
Nadat we ook in de Love bar de lichten uit hebben gedaan zijn we naar huis gegaan. Nick heeft een tuktuk gedeeld met een stel Belgen die we tijdens het stappen hadden leren kennen. Toen Nick met al het geld was vertrokken hebben Jordy en ik het lopend geprobeerd. Toen we het niet meer wisten hebben we het aan een Cambodjaan gevraagd die net thuis kwam met zijn motobike. Zonder enige aarzeling zei hij dat we achterop mochten springen en dat hij ons zou brengen, ondanks dat ik al had aangegeven dat we geen geld meer bij ons hadden. Prima? Prima de luxe!
Dag 22: Phnom Penh
Deze dag hadden we wat opstartproblemen. We waren nog enigszins op tijd uit bed, maar alles daarna duurde lang. We gingen naar Me Mates Villa om daar bustickets naar Sihanoukville en boottickets naar Koh Rong te kopen, en een guest house/bungalow te reserveren op Koh Rong. We hebben de bustijden en pick up plaats meermaals gewijzigd. Uiteindelijk hebben we besloten om de nacht van dag 22 op dag 23 de bus naar Sihanoukville te nemen. En ondanks, of misschien wel dankzij, dat we alledrie gezocht hebben is het weer niet gelukt om iets op Koh Rong te boeken.
Toen we de nachtbus hadden gereserveerd gingen we zo snel mogelijk naar ons Drugs Hostel om uit te checken. Het was inmiddels al half 2 dus we waren anderhalf uur te laat. Zij wilden dat we de volledige nacht betaalden, wij wilden voor een "late checkout" wel een toeslag betalen. Om van het gezeur af te zijn en onze paspoorten terug te krijgen hebben we het volledige bedrag betaald. Waar we van plan waren om onze bagage mee te nemen naar Me Mates Villa, hebben we het toch maar op onze kamer gehouden. We wilden voorkomen dat ze nogmaals aan de kamer konden verdienen.
Afijn. Na een lange, beetje vervelende, zonde-van-de-kostbare-tijd ochtend zijn we eindelijk met een tuktuk vertrokken voor een dagtour. We begonnen bij de Killing fields. Ik ga hier geen uitgebreide beschrijving van de/een geschiedenis geven, maar toch wil ik hier wel een klein beetje uitwijding over geven. Eén van onze boekjes zegt "een van de meest triestmakende plekken van de wereld" en dat geloven we direct. Als je geen zin hebt ik een misselijkmakend stuk geschiedenis kun je de komende vijf alinea's beter overslaan..
In de jaren 70 kwamen de Rode Khmer aan de macht in Cambodja, onder leiding van Pol Pot. Hij wilde Cambodja omvormen tot een argrarische heilstaat waarin geld niet bestond en het land volledig zelfvoorzienend zou zijn. Instituten die hij daarbij niet kon gebruiken, zoals kloosters scholen en winkels werden gesloten. Leraren, dokters en intellectuelen werden beschouwd als vijand en geëxecuteerd. Binnen 4 jaar stierven er 2 miljoen mensen, 25% van de totale bevolking. En dat door landgenoten.
Het executiekamp waar wij waren, Choeung Ek, lag afgeschermd tussen hoge dikke muren. Families werden van elkaar gescheiden en met bussen naar o.a. dit kamp getransporteerd. Niemand wist wat er zich afspeelde. Het lag goed afgeschermd, en het gekerm en lawaai van de executies werd verbloemd met muziek uit luidsprekers.
We hebben hier met een headset op ongeveer anderhalf uur gelopen. Door de headset werd het verhaal uitgebreid in het Nederlands verteld. Uit de grond komen af en toe nog kledingstukken, tanden en botten naar boven. Het meest misselijkmakende, verschrikkelijk vond ik de killing tree. Tegen deze boom werden baby's doodgeslagen, alvorens ze in een naastgelegen massagraf werden gegooid. Toen de Khmer verdreven was en het kamp ontdekt werd, zat deze boom nog vol met bloed, stukjes schedel en hersen. Misselijkmakend als je dit leest? Laat staan als je bij die boom staat.
De Khmer gebruikte sowieso zo goedkoop mogelijke manieren om te executeren. Kogels waren te duur. Ze gebruikten hamers, schoppen, beilen en dergelijke. Om de geur te verbergen (en soms om slachtoffers te vermoorden die nog niet geheel overleden waren) gooiden ze chemische stoffen over ze heen waarvan ik de naam niet meer weet.
Genoeg over deze gruwelijkheden. Het verhaal wordt op een hele goede manier gebracht, en het is heel indrukwekkend om hier een middag rond te lopen. We sloten af in een eerbetoon. Een toren van 9 meter hoog waar alle tot nu toe gevonden schedels en grote botten zijn opgestapeld.
Na de Killing fields hebben we nog een beetje sight seeing gedaan met de tuktuk. We zijn o.a. even gestopt bij het Royal Palace. Daar liep een monnik in zijn oranje gewaad samen met een medemonnik in gewone kleren. Waar wij twijfelden om te vragen of ze met ons op de foto wilden, werden we verbaasd dat zij ons dezelfde vraag stelden. Ze gaven ons een friendship bracelet en wilden ons toevoegen op Facebook. Best speciaal.
Na de tuktukmiddag zijn we wat gaan drinken bij Me Mates Villa met Roy en onze Mekong tourgenoten. Zij hadden inmiddels (mede op ons advies) ook besloten om naar Koh Rong te gaan. Daarna zijn we met de hele groep bij de Blue Dolphin uit eten gegaan. Daar hebben we een braceletvrouwtje blij gemaakt door al haar armbandjes (zo'n 90) voor 16 dollar te kopen.
Na het eten zijn we weer wat gaan drinken bij Me Mates, tot we opgepikt werden voor de nachtbus.
Dag 23-26: Koh Rong
Na een korte nacht(bus) zijn we aangekomen in Sihanoukville. Vanaf daar zijn we met de tuktuk naar het dive center gegaan voor boat tickets. Daar hebben we ook direct de bustickets maar Battambang geboekt, voor de avond/nacht van dag 27. Ver vooruit gepland dus.
Na een lekker ontbijtje zijn we door een bus opgehaald, om naar de haven te gaan. Hier hebben we lang moeten wachten op de boot. Na een bootreis van 45 minuten kwamen we aan op Koh Rong. Hier kregen we direct een briefing van 10 minuten over de activiteiten op het eiland, en de omgang met de locals.
Daarna zijn we met ons vijven op zoek gegaan naar een bungalow. Met Eric (eind twintig, Washington) en Carina (halverwege twintig, Los Angeles) van de Mekong tour waar we dus al een paar dagen mee omgingen. Een dag later voegden ook Jennifer en Abigirl (begin twintig, Londen) zich nog bij ons.
We vonden een bungalow op een prachtig plekje. Het treehouse resort, waar zo mogelijk nog paradijselijkere treehouses waren, maar die waren helaas volgeboekt. Door reserveringen konden we maar 1 nachtje in deze bungalow blijven, maar toch was het helemaal super. 10 meter vanaf het strand, dat op die plek zo rustig was dat het wel een privéstrand leek.
Op Koh Rong hebben we vier dagen totaal gerelaxed. Alles op blote voeten, in een zwembroek, zonder shirt, en geen badlaken gebruikt. Er was nauwelijks stroom, de WC spoelde je door met een emmer water en er was geen warm water... Fantastisch! We vonden het echt super op dit mooie eiland. Alles speelde zich af langs het strand en iedereen was even vriendelijk en relaxt.
Op de tweede dag hebben we met zijn zevenen een hike gedaan naar Long Beach. 45 minuten door de jungle klauteren voor een strand dat in de top 10 mooiste stranden staat. Het was zeker de moeite waard. De hike zelf was al leuk (iets minder op flip flops), en het strand was prachtig. Een paar uur later een watertaxi terug genomen. We moesten zelf door hevige golven naar een op de golven stuiterend bootje zwemmen. Onze spullen werden in een klein houten bootje die kant op gebracht. Geen motor. Geen peddels. Het bootje werd gewoon die kant op gezwommen. Omdat ze daar een beetje moeite mee hadden door de grote golven, hebben wij ze er maar even mee geholpen. Daarna zijn we op t taxibootje terug naar onze thuisplaats gestuiterd.
Op Koh Rong gingen we iedere avond met eigen flesjes drank en frisdrank naar het strand om daar gezellig te kletsen en te drinken. Overdag kochten we de hele dag door verse fruitshakes voor 1 dollar. Eten kon goed bij een tentje van locals: groot bord noodles/rijst met kip/varken/rund voor 2 dollar.
Na het eten werd ik 1 keer uitgedaagd voor een potje Cambodjaans armpje drukken. Hetzelfde als ons armpje drukken, alleen duw je tegen elkaars polsen ipv dat dat je de handen ineen slaat. Toen ik na de eerste uitdaging, ook van de broer, de vader en een paar andere Cambodjanen had gewonnen brachten ze de speciale troef. Ze brachten een brede, blanke jongen maar toen die mij het zoveelste potje tegen "papa" zag spelen liep hij ook weg. En daar was ik eerlijk gezegd best blij mee.
De tweede en derde avond zijn we plankton gaan spotten. Wat? Plankton gaan spotten. 's Nachts zwemmen op de donkerste plekken, omdat de plankton oplicht als het in beweging komt. Ofzo. Veel beter kan ik het niet uitleggen. Als je zwom, zag je overal kleine lichtjes. Je lichaam onder water leek wel een kerstboom met lichtjes erin. Heel bijzonder, en leuk genoeg om twee avonden te doen.
Toen wij op dag 26 de ferry terug naar Sihanoukville namen, hebben we afscheid genomen van Eric en voorlopig afscheid genomen van Jen, Abi en Carina. Daarmee hebben we afgesproken om te meeten in Siem Reap, twee paar dagen later.
Volgens mij al wel duidelijk, maar voor de zekerheid nogmaals: Koh Rong was geweldig.
Dag 27: Battambang
Toen we dag 26 in de middag met boot terug naar Sihanoukville gingen, hadden we de bustickets voor de nachtbus naar Battambang dus al geboekt. Ondanks adviezen om een ferry eerder te nemen (we wilden echt zo lang mogelijk van Koh Rong genieten), hebben we de laatst mogelijke ferry genomen. Onze pick-up voor de nachtbus was om 19.30. Wij bereikten de pick-up plaats na ferry en bus om 19.28. Prima planning dus.
Na een redelijk comfortabele nachtbus (waar de broertjes een bed deelden en ik naast twee verschillende vreemden heb gelegen) kwamen we 's ochtends vroeg aan in Battambang. Hier namen we een gratis tuktuk naar het Asia hotel. Hij was gratis omdat we dan later een tour met hem zouden doen.
Na te hebben ingecheckt zijn we op de tuktuk gestapt voor een uitgebreid dagje sight seeing. Begonnen bij de bakker voor een paar lekkere en minder lekkere broodjes, zijn we via een paar mooie gebouwen en een Islamitisch vissersdorpje naar de bamboetrein gereden. Deze keer hadden we een driver die uitstekend Engels sprak, dus eigenlijk was hij driver en tourguide in één.
De bamboetrein was echt een unieke ervaring. Op de oude treinrails op een plaatje van bamboe met weetniethoeveel kilometer per uur naar een verderop gelegen plaatsje roetsjen. Telkens als we een tegenligger tegenkwamen moest 1 van de treinen eraf, omdat het een enkel spoor was. Geen probleem. Bamboeplaatje eraf, 2 los liggende wielasconstructies eraf, treintje voorbij laten gaan en daarna weer opbouwen en door racen. In het plaatsje hebben we ondanks aandringen van kleine meisjes alleen 2 blikjes drinken en een verse kokosnoot (met kokos en kokosmelk, verrassend) gekocht. Dat moest ook wel want tijdens onze treinreis was het erg warm.
Na deze nieuwe ervaring zijn we met de tuktuk naar een mooie, oude tempel gegaan die hoog op een berg lag. 10 minuten traplopen, maar hij was t waard. Ik heb de geschiedenis veranderd, door een 1000 (?) jaar oude tempel te slopen. Toen ik van een muurtje af wou stappen, viel de steen via m'n been op m'n tenen. Gelukkig was het een muurtje achter aan rand, dus niet het meest in het oog springende. Ik heb geprobeerd hem terug te leggen, maar hij was te zwaar. Best knap gedaan door die olifanten.
Na 10 minuten afdalen, en lekker te hebben gegeten, hebben we onze weg vervolgd naar de killing cave. Dit verhaal komt redelijk overeen met de killing fields, maar hier werden mensen tientallen meters naar beneden gegooid in de grot om ze om t leven te brengen. Ook hier was een eerbetoon met opgestapelde botten en schedels.
Na deze indrukwekkende plek zijn we naar de bat cave gegaan. Daar hebben we ruim een uur gewacht, tot het moment dat alle vleermuizen massaal de grot verlaten. Een paar miljoen vleermuizen vliegen in een lange rij de grot uit. Op een geheel andere manier ook indrukwekkend.
Tijdens dit uur wachten raakte ik in gesprek met een Engelse jongen, waarmee ik een discussie had of ik de geschiedenis of de toekomst had veranderd. Ik denk dat hij gelijk had, maar de geschiedenis veranderen klinkt zo tof.
Tijdens het eten bij de tempel zijn we door tuktukdrivers uitgenodigd om 's avonds te komen voetballen. Na 10 minuten vleermuizen kijken zijn we daarom snel terug naar het hotel gegaan. Toen we onze voetbaloutfit aan hadden getrokken stonden de tuktuks al op ons te wachten.
Het was best een leuk potje voetbal op het natte kunstgras. Ze waren een beetje grof, hard en vooral egoïstisch soms, maar met een paar Fransen en Amerikanen konden we best aardig samenspelen. Team buitenlanders versloeg team Cambodja dan ook overtuigend. Jordy maakte naast zijn twee doelpunten ook een ietwat onnodige sliding, waar hij nu al een week spijt van heeft.
Na het voetbal zijn Nick en Jordy gaan douchen. Omdat we nog niet hebben gegeten ben ik met onze tuktukvoetbalvriend naar 1 van de beste restaurants van Battambang gereden om een take away maaltijd en een biertje te halen. Ik heb t biertje aan een tafeltje aan de straat opgedronken, wachtend op het eten, toen er een bedelende jongen langs kwam. Ik heb hem het kleinste briefje gegeven, tussen de slokken van mijn bier door, en t gaf me een vreemd gevoel dat ik meer uit had gegeven aan mijn biertje dan dat ik hem had gegeven. Hier heb ik bedacht dat ik deze trip nog minstens 1 keer een bedelaar wil uitnodigen voor een maaltijd.
Na het biertje was m'n eten klaar. Ik liep naar het hotel, vroeg een paar chop sticks, en ben op de kamer gaan douchen en eten. Daarna zijn we snel gaan slapen, want de volgende ochtend stond de mooie boottocht van Battambang naar Siem Reap op t programma.
Dag 28: Battambang > Siem Reap
We werden 's ochtends al vroeg opgehaald voor de boottocht. Hier hebben vooral Nick en ik naar uitgekeken, omdat op internet stond dat dit één van de mooiste boottochten van zuid oost Azië was.
Vanaf de boot zagen we overal mensen die zwommen en zich wasten in het bruine rivierwater. Af en toe zag je verstopt tussen de waterplanten ineens een hoofd opduiken.
Mensen leefden in hutjes langs het water. Soms waren er hele dorpen op het water. Die mensen hebben hun hele hebben en houwen in zo'n drijvend hutje, gemaakt van hout, bamboe, riet en andere goedkope shizzle.
Vaders lagen te relaxen in de hangmat, kinderen speelden met elkaar, en de kippen liepen vrolijk tokkend voor en door de hutjes.
Af en toe stopten we om mensen af te zetten. Die werden dan met een klein roeibootje opgehaald van onze boot door hun dochter, broertje, vader of moeder.
In de boot zat trouwens een Toyota stuur, inclusief richtingaanwijzers. En de hele reis lang zwaaiden er kleine kinderen naar onze boot.
Halverwege de middag kwamen we aan op onze nieuwe bestemming. Één van de hoogtepunten van Cambodja, en misschien wel van heel zuid oost Azië: Siem Reap. Dichtbij ligt het grootste tempelcomplex van de wereld: Angkor Wat.
Toen we van de boot, in de tuktuk stapten wisten we waar we heen moesten. Eindelijk een hotel van tevoren geboekt? Nee, Jen, Abi en Carina hadden al iets voor ons geregeld. Toen we ons lieten afzetten konden we ons niet voorstellen dat we op de goeie plek waren. Het zag er veel te luxe uit: een duur pand met veel details en een chique uitstraling en zelfs met een zwembad op het dak. Toen we het bij de receptie vroegen was er inderdaad een kamer voor ons geboekt. Prima.
Zij waren niet in het hotel, en beantwoordden onze berichtjes niet, dus we gingen maar even met z'n drieën de stad verkennen. We zijn even over de markt gelopen, nog steeds op zoek naar hempies, maar uiteraard kwamen we weer met lege handen thuis.
Later zijn we met ons zessen uit eten gegaan bij een pizzeria. Na het eten zijn Nick en Abi terug gegaan naar t hotel en zijn we met z'n vieren even wat gaan drinken bij de Temple bar. Één biertje en om twaalf uur thuis was het voornemen, omdat we de volgende dag zonsopgang bij Angkor Wat wilden zien. Veel biertjes, een paar buckets, en veel te laat thuis was de uitkomst. Maar natuurlijk was het weer gezellig.
Dag 29: Siem Reap
Na zo'n anderhalf uur ging de wekker alweer. Ongelooflijk maar waar, was ik degene die er wakker van werd, terwijl de rest doorsliep. Echt waar. Ik word nooit wakker van m'n wekker, maar toen wel.
Toen ik na een paar pogingen de overige 5 wakker had, moesten we ons al haasten om nog op tijd te zijn voor zonsopkomst. Jordy vond het allemaal wel best, en bleef in bed liggen. "Wat interesseren mij die tempels nou?! Laat me gewoon slapen." Om er zeker van te zijn dat hij dit niet halfslapend zei hebben Nick en ik hem hardhandig gewekt. Ondanks onze harde hand kregen we hem toch niet zo ver.
De tuktuk stond ons al op te wachten, en we moesten een beetje haast maken om we voor zonsopgang te zijn. We scheurden die kant op, kochten tickets, liepen naar het mooiste zonsopkomst punt en wachtten. En wachtten. En wachtten. In de regen. Met bewolking. Wat een slecht idee. Jordy had het goed ingeschat, want er was geen zonsopkomst te zien.
We zijn per tuktuk de hele ochtend van de ene naar de andere tempel gereden. Rond 12 uur voegde ook Jordy zich bij ons. Net op tijd voor de Tomb Raider tempel, waar de eerste film is opgenomen. Hier hebben we (tegen de regels, kwamen we later achter) flink geklauterd om de mooiste foto's te maken. Na deze tempel zijn Carina, Abi en ik terug gegaan naar het hotel om een beetje uit te rusten.
Een paar uur later zijn we met z'n allen uit eten gegaan. Nick, Carina en ik hebben getafelbarbecued en de overige 3 bestelden losse eigen gerechtjes. Kip, rund, geit, struisvogel en kangoeroe op de barbecue. En een aantal biertjes ernaast. Prima!
Na het eten zijn we met z'n allen flink op stap gegaan, in dezelfde bar als een dag eerder. Raad eens? Het werd laat, en het was gezellig!
Dag 30: tot de grens
Na een paar uurtjes slaap hadden we onze pick-up om half 7 's ochtends. Nick, Jordy en ik gingen naar 4000 islands in Laos. Abi, Jen en Carina gingen naar Watanakeri (ofzo?) in Cambodja. Halfslapend, misschien niet helemaal nuchter en iig niet helemaal fit namen we afscheid van elkaar. Jen en Abi: tot in Londen? Carina: jou zien we in Vientiane weer?
De tuktuk van de dames was er eerder. Vijf minuten later werden wij drie opgepikt. Toen de tuktuk ons afzette bij onze minivan waren we positief verrast. Jen, Abi en Carina stonden bij dezelfde minivan. Blijkbaar reisden we samen tot Strung Treng, een plaats in Noord Cambodja.
We hadden alle zes een VIP minivan geboekt. Deze volgde de nieuwe, kortere route en was daardoor een stuk sneller. Heel erg VIP was het verder niet. Jordy heeft 6 uur lang op tassen gezeten, omdat er geen stoel meer over was. Af en toe speurde hij in random tassen op zoek naar spullen om als kussen te gebruiken. Als iemand z'n tas nodig moest Jordy weer een stoel voor zichzelf bouwen.
Nadat we met de ferry de Mekong hadden overgestoken kwamen we aan in Strung Treng. Hier hebben we heel lekker gegeten en een goede fruit shake gedronken, een dik uur later opnieuw afscheid genomen en onze weg vervolgd naar 4000 islands.
Na een paar uur hobbelen, waarvan ik een groot gedeelte m'n ogen dicht had, kwamen we aan bij de grensovergang. Land 3: beautiful Lao.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
