Dag 10: Hue

Weer kwamen we rond 4 uur uit de bus. We zaten zo'n 10 kilometer voor het centrum, dus we hielden een taxi aan. Het eerste het beste hostel wat we zagen hebben we geboekt. Het backpackershostel van dezelfde organisatie als die in Hanoi.

We hebben ons gedoucht en omgekleed. Daarna zijn we via een grote, diverse markt naar de verboden stap gelopen. Onderweg daar naartoe waren we optimistisch over het weer: "het is hier veel lekkerder dan in Hanoi, minder warm, minder vochtig, zal het door de rivier komen?" De verklaring was (nog) simpeler: het was nog steeds vroeg. Toen we rond 11 uur door de verboden stad liepen was het veel te heet. We werden er futloos (en misschien zelfs een beetje wanhopig?) van, en sloegen sommige stukken dan ook over. We besloten om naar het treinstation te lopen, om daarna een beetje te gaan relaxen in het hostel.

Toen we over een brug liepen werden we aangehouden door een VietnaKees op de scooter met vrouw en kind. Hij vroeg waar we vandaan kwamen, wat we gingen doen en of we zin hadden om samen wat te gaan eten. Hij vond het leuk om met toeristen om te gaan, en Engels te spreken omdat hij zelf Engelse les geeft.

We gingen heerlijk tafelbarbecuen bij een niet toeristisch, lokaal Vietnamees tentje. Eigenlijk deed zijn vrouw alles, en aten wij alles op. Geitenvlees, met rijst en verschillende groenten. Vooral een blokje geitenvlees, gewikkeld in een (rouw) muntblaadje beviel ons erg goed. Daarna aten we nog een hotpot: ook heel lekker. Onze vietnavriend vroeg iedere minuut: "you happy?", benadrukte zelf steeds hoe happy hij was en hij wilde telkens proosten. In t Vietnamees tot drie tellen, "yoooo" en je glaasje bier (met ijs, dat is gebruikelijk hier) leegdrinken. Prima hoor, dat kunnen wij. Dat hij direct na het eten ook nog met een soort wodka shotjes aan kwam zetten hoefde van ons niet per se. Tijdens het eten stelde hij voor om met een boot de pagoda te bezoeken. Hij zou een boot huren en er heen varen. Prima. Het was immers nog maar twee uur.

Zijn vrouw ging eerder naar buiten dan wij om een boot te regelen. Toen wij later naar buiten gingen waren we enorm verbaasd: hij had geen klein bootje gehuurd, maar een toerboot waar een mannetje of 40 makkelijk op zou passen. Wij zaten er met z'n vieren op. Uitgerust met nog een doos bier en Vietnamese karaoke hebben we een dik uur richting de pagoda gevaren. Omdat onze toerboot niet heel hard ging, hebben we de tocht daar gestaakt. We hebben het anker uitgegooid en hebben daar een feestje gebouwd. Waar Jordy Vietnamees heeft geleerd blijft een raadsel, maar z'n Ping Pong Pan klinkt beter dan z'n Bloed, zweet en tranen.

Na een uurtje dobberen zijn we terug gevaren. Op de terugweg sloeg de stemming een beetje om, toen we het over het geld kregen. Wij schrokken van de bedragen die hij noemde. Het eten was voor ons 1,2 miljoen VND (40 euro) en dat is hier al verschrikkelijk veel. Inclusief de boottocht wou hij 3 miljoen van ons. Zoveel geld hadden wij niet meer bij ons. Daarop reageerde hij met "not happy". Wij vroegen ons af of hij echt 100 euro van ons hoorde te krijgen, of dat hij aan ons probeerde te verdienen. Dat laatste konden we ons bij zo'n aardige, spontane man niet voorstellen, maar 100 euro is hier echt heel veel. Uiteindelijk hebben we hem betaald wat we hadden en doorgegeven waar ons hostel zat als hij de rest ook nog wou. Hij had onze e-mailadressen al, dus misschien horen we er nog ooit van want hij is niet meer naar het hostel gekomen. Het was een leuke middag, maar wel met een zuur einde. We voelden ons schuldig, maar vroegen ons ook af of 100 euro terecht zou zijn (en eigenlijk doen we dat nog steeds).

Toen we terug kwamen bij het hostel hebben we ons gedoucht en klaargemaakt voor de beerpong die in het hostel op het programma stond. Michiel en Vincent (jongen uit Leek) verloren in de eerste ronde van Nick en Jordy. In de tweede ronde verloren Nick en Michiel (vervanger van Jordy) van hun tegenstanders en zo waren we al vroegtijdig uitgeschakeld.

Vroegtijdig uitgeschakeld waren we uiteindelijk allemaal. De vermoeidheid van de weinige slaap van de afgelopen nachten icm met de vermoeidheid van het middagalcohol braken ons uiteindelijk op. Nick en Jordy zijn na de beerpong naar bed gegaan. Michiel heeft nog geprobeerd wakker te blijven om Nederland - Brazilië te kijken, maar is ook vroegtijdig afgehaakt. Bijslapen.